Swastyka

Swastyka – Pochodzenie symbolu

Swastyka jest równobocznym krzyżem z czterema ramionami zgiętymi pod kątem prostym. Najstarsze dowody archeologiczne ozdobione swastykami pochodzą z cywilizacji starożytnych Indii. Jest powszechnie stosowana w religiach indyjskich, zwłaszcza w hinduizmie i buddyzmie, przede wszystkim jako symbol tantryczny, aby wywołać szakti lub święty symbol pomyślności. Swastyka ma bogatą historię. Użyto jej co najmniej 5000 lat, zanim Adolf Hitler zaprojektował flagę nazistowską. Słowo swastika pochodzi od sanskryckiej svastika, co oznacza „szczęście” lub „dobre samopoczucie”. Motyw (zakrzywiony krzyż) wydaje się być używany po raz pierwszy w neolijskiej eurazji, być może reprezentuje ruch słońca przez niebo. Do tego czasu jest to święty symbol w hinduizmie, buddyzmie i dżinizmie. Swastyka ma także starożytną historię w Europie, pojawia się na artefaktach z kultur przedchrześcijańskich w Europie.

Rodzaje Swastyk

Znak ten ma wiele różnych odmian w zależności od krajów i kultur w jakich był używany. Możemy jednak odróżnić kilka podstawowych rodzajów swatyk.

• Swastyka używana w III rzeszy (obraz 2)
• Krzyż Solarny (obraz 3)
• Swastyka indyjska (obraz 4)
• Swastyka nazywana potocznie rękami Boga (obraz 5)
• Kołowrót (Swarzyca) – Rodzaj Swastyki używany przez dawnych słowian (obraz 6)

Odrodzenie symbolu

Symbol ten doświadczył odrodzenia pod koniec dziewiętnastego wieku, po obszernych pracach archeologicznych, prowadził je między innymi słynny archeolog Heinrich Schliemann. Archeolog ten odkrył zakrzywiony krzyż na miejscu starożytnej Troi. Schliemann zauważył że łączył się on z podobnymi kształtami znalezionymi na ceramikach w Niemczech i spekulował, że jest to „znaczący symbol religijny naszych odległych przodków”.

Historia Swastyki w nazistowskich Niemczech

Na początku dwudziestego wieku swastyka była szeroko stosowana w Europie. Miała wiele znaczeń, najczęściej będących symbolem szczęścia i pomyślności. Jednak po opublikowaniu prac Schliemanna wkrótce powstały ruchy nacjonalistyczne, dla których swastyka była symbolem „tożsamości aryjskiej” i niemieckiej dumy nacjonalistycznej.

To przypuszczenie aryjskiego pochodzenia kulturowego jest prawdopodobnie jednym z głównych powodów, dla których partia nazistowska formalnie przyjęła swastykę lub Hakenkreuz ( hakowy krzyż) jako symbol w 1920 roku.

Partia nazistowska nie była jedyną partią, która używała swastyki w Niemczech. Po I wojnie światowej wiele lewicowo-nacjonalistycznych ruchów przyjęło swastykę. Jako symbol stała się związaną z ideą rasowego „czystego” stanu.

Swastyka stała się najbardziej rozpoznawalną ikoną nazistowskiej propagandy, pojawiając się na fladze, o której mówił Hitler w Mein Kampf, jak również na plakatach wyborczych, na ramionach, medalionach i odznakach dla wojskowych i innych organizacji. Potężny symbol, który miał wzbudzać dumę wśród ruchu aryjskiego. Swastyka również uderzyła w życie Żydów i innych uważanych za wrogów hitlerowskich Niemiec.

Swastyka w dzisiejszych czasach

Mimo swych dobrych początków, swastyka obecnie jest najczęściej utożsamiana z nazistowskimi Niemcami. Używanie tego symbolu jest prawnie zabronione w wielu krajach, także Polsce na podstawie ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeksu Karnego (Dziennik Ustaw 1997 nr 88 poz. 553) w art. 256 i 257 „Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.”

Źródło https://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10007453