Wodnik – Znak Zodiaku

Wodnik to jedenasty astrologiczny znak zodiaku. Przypisuje się go osobom urodzonym podczas gdy Słońce było w tym znaku, to znaczy na odcinku ekliptyki pomiędzy 300° a 330° długości ekliptycznej. Długość ta wypada między 19/20 stycznia a 18/19 lutego – dokładne ramy czasowe zależą od rocznika.

Hieroglif Wodnika zobrazowany jest w dwóch poziomych falach, które jednoznacznie kojarzą się z wodą – głównym atrybutem tego znaku, mimo, że jest to znak powietrzny. Symbol ten kojarzy się też z kolorem granatowym, fioletowym i niebieskim oraz liczbą 11. Słowo „Wodnik” dosłownie oznacza „Ten, który leje wodę”.

Wodnik – Pochodzenie i opis nazwy znaku zodiaku

Ten znak zodiakalny jest powiązany z gwiazdozbiorem Wodnika. Słowo Aqua w łacińskiej nazwie gwiazdozbioru znaczy 'woda’. Starożytni Egipcjanie identyfikowali blade gwiazdy Wodnika z bogami Nilu i wierzyli, że to ten gwiazdozbiór zaczyna coroczną życiodajną powódź.
W mitologii greckiej motyw ten pojawia się w opowieści o wielkim potopie zesłanym na Ziemię przez Zeusa.
W tradycji greckiej Wodnika przedstawia się jako młodzieńca rozlewającego wodę z dzbana. Istnieje kilka wersji opowieści wyjaśniającej pochodzenie postaci trzymającej dzban. Jedna z nich wyobraża Ganimedesa, najprzystojniejszego mężczyznę na Ziemi. Był synem Trosa, króla Troi, od imienia którego pochodzi nazwa miasta. Zeus zauroczony Ganimedesem zapragnął mieć go u swego boku. Przemieniwszy się w orła, porwał młodzieńca i przeniósł na Olimp, gdzie służył bogom, podając im wodę wymieszaną z nektarem i ambrozją. Właśnie dlatego na niebie niedaleko Wodnika znajduje się konstelacja Orła.
Wodnik to nie imię, lecz nazwa mitologicznej czynności, ewentualnie postaci. Najbardziej znanymi odpowiednikami wodnika w mitologii są: Ganimedes oraz Aristajos.

Charakterystyka znaku w Astrologii

Władcami znaku Wodnika są Saturn i Uran. Słońce jest w tym znaku na wygnaniu, za to Merkury ulega wyniesieniu.