Panna – Znak Zodiaku

Panna to szósty astrologiczny znak zodiaku. Przypisuje się go osobom urodzonym podczas gdy Słońce było w tym znaku, to znaczy na odcinku ekliptyki pomiędzy 150° a 180° długości ekliptycznej. Długość ta wypada między 24 sierpnia a 22 września.

Panna – Pochodzenie i opis nazwy znaku zodiaku

Prawie wszystkie starożytne kultury łączyły gwiazdy tej konstelacji z dziewicą lub boginią. Starożytni Babilończycy widzieli na niebie kłos z ziarnami oraz liść palmy. Najjaśniejsza gwiazda nadal nazywana jest Kłosem. Gwiazdozbiór wiązany był również z radliną ziemi rozrywaną pługiem, dlatego też z tą częścią nieba Babilończycy wiązali płodność swoich ziem. Rzymianie też wybrali związek z rolnictwem i nazywali tę konstelację Ceres, od imienia bogini żniw[1]. Według starożytnych Greków i Rzymian widzieli w tym fragmencie nieba postać kobiety. W niektórych mitach była to Demeter, córka Chronosa i Rei, bogini urodzaju, trzymająca kłos pszenicy, którym jest najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze – Spica. W innych Astrea ważąca sprawiedliwość na znajdującej się w pobliżu Wadze. Jeszcze inny mit wiązał ją z Erigone. Erigona była córką Ikariosa, która powiesiła się po uzyskaniu informacji, że pijani pasterze zamordowali jej ojca. Na niebie umieścił ją Dionizos, który przekazał Ikariosowi tajemnicę wyrobu wina[3]. Utożsamiana również z grecką boginią sprawiedliwości Dike, córką Zeusa i Temidy, która opuściła Ziemię i wzleciała do nieba, kiedy zachowanie ludzi stawało się coraz gorsze, ale również boginie pełniące podobne funkcje w innych kulturach (w Mezopotamii – Astarte, w Egipcie – Izyda, w Grecji – Atena. Inny mit mówi o Persefonie, niedostępnej królowej podziemia porwanej przez Plutona. Natomiast w okresie średniowiecza utożsamiano Pannę z Matką Boską.