Znaki diakrytyczne

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Filter by Categories
Amulety
Bez kategorii
BLOG
Chińskie znaki zodiaku
Czakry
Flagi
Herby
Inne Symbole
Kamienie Szlachetne
Krzyże
Loga
Numerologia
Oznaczenia
Popularne
Runy
Superbohaterowie
Symbole Afrykańskie
Symbole Alchemiczne
Symbole Astrologiczne
Symbole Ateistów
Symbole Buddyzmu
Symbole Celtyckie
Symbole Chrześcijańskie
Symbole Czyszczenia
Symbole Diabła
Symbole Egipskie
Symbole Ekologiczne
Symbole Harcerskie
Symbole Hinduizmu
Symbole Indiańskie
Symbole Islamu
Symbole Judaizmu
Symbole Komunizmu
Symbole LGBT
Symbole marek samochodów
Symbole Masońskie
Symbole na metkach ubrań
Symbole Narodowe
Symbole Nazistowskie
Symbole Nordyckie
Symbole Ochronne
Symbole Okultystyczne
Symbole Planet
Symbole Płodności
Symbole Pokoju
Symbole Polski
Symbole Prania
Symbole Prasowania
Symbole Religijne
Symbole Słowiańskie
Symbole Śmierci
Symbole Suszenia
Symbole Szczęścia
Symbole unii europejskiej
Symbole Walut
Symbole Wieczności
Symbole Wielkanocne
Symbole Wiosny
Symbole Żałoby
Symbole Zwierząt
Symbolika Kolorów
Symbolika Kwiatów
Znaki Zodiaku

Znaki diakrytyczne są elementami używanymi w alfabetach, które są umieszczone w bliskim towarzystwie liter w różnych pozycjach — nad, pod, obok lub wewnątrz litery. Zmieniają sposób odczytywania litery, tworząc jednocześnie nowy znak, wymawiany czasem zupełnie inaczej. W polskim alfabecie występuje dziewięć liter, posiadających znaki diakrytyczne (ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż). Litery diakrytyzowane tworzone są poprzez dodanie znaku (lub znaków) diakrytycznego.

Lista znaków diakratycznych

W różnych językach wyróżnia się takie znaki diakrytyczne, jak:

  • Akut (akcent ostry) – znak występujący w formie ukośnej kreski, przybiera formę prostokątną lub trójkątną, wznosi się od prawej do lewej strony. Umieszczana po prawej stronie litery. Występuje w alfabecie łacińskim i cyrylicy, służąc do oznaczania akcentu. W alfabecie polskim występuje w znakach Ć, Ń, Ó, Ś, Ź.
  • Podwójny akut – podwojony akcent ostry, używany przede wszystkim do oznaczania długich głosek w języku węgierskim, takich jak ű, Ű i ő, Ő, nazywany również węgierskim umlautem.
  • Grawis – występuje w alfabecie greckim, katalońskim, wietnamskim, norweskim, francuskim, portugalskim, włoskim i walijskim. Oznacza w samogłosce intonację opadającą. Swoim wyglądem przypomina akcent, ale opada od lewej do prawej strony.
  • Podwójny grawis – przyjmuję formę dwóch ukośnych, prostokątnych lub klinowatych kresek umieszczonych nad literą. Opadają od lewej do prawej strony. Najczęściej występują nad samogłoskami, ale obecne są również nad spółgłoskami R i V. Pojawia się w badaniach nad makrojęzykiem serbsko-chorwackim.
  • Cyrkumfleks (akcent przeciągły, daszek) – wygląda podobnie do dwóch złączonych ze sobą u góry klinów, w którym jeden odchodzi w prawą, drugi w lewą stronę. Pojawia się między innymi w językach francuskim, esperanto, greckim, rumuńskim, słowackim i śląskim.
  • Tylda – znak przyjmujący formę wężyka lub fali. Oznacza spółgłoskę nosową w języku hiszpańskim i portugalskim.
  • Haczek (odwrócony cyrkumfleks, daszek) – wygląda jak dwa połączone ze sobą kliny w części dolnej, rozchodzące się u góry na boki. Używany w języku czeskim, słowackim, litewskim, serbsko-chorwackim, słoweńskim, litewskim, łotewskim i śląskim.
  • Brewis – znak zaokrąglonej linii, który wygina się w łuk skierowany ramionami ku górze nad literą. Występuje w cyrylicy, rumuńskim, tureckim i wietnamskim.
  • Odwrócony brewis – odwrócona zaokrąglona linia, która ramionami skierowana jest do dołu.
  • Cedylla – półokrągła linia umieszczona na dole litery po jej prawej stronie, zwykle połączona z literą. Najczęściej występuje pod literą „C” w językach takich, jak turecki, francuski, kataloński czy portugalski.
  • Diereza – dwie kropki nad literą, które wskazują na to, że samogłoski stojące obok siebie należy wymawiać oddzielnie. Pojawia się w językach takich, jak francuski, hiszpański, nowogrecki, niderlandzki czy portugalski.
  • Umlaut – oznaczany tak samo, jak diereza, jednak samogłoski oznaczone dwiema kropkami nad literą wymawia się inaczej. Występuje w językach germańskich, w niemieckim ä odczytuje się jako krótkie e, ö czyta się jako połączenie o z e, zaś ü jako y.
  • Kropka – występująca nad literą, oznaczająca dźwięki lub tony, występujące w językach wietnamski, joruba, maltański, litewski i polski (litera ż).
  • Makron – pozioma linia umieszczana nad lub pod samogłoską, którą oznacza się długą samogłoskę. Jest odwrotnością brewisa.
  • Ogonek – przyjmuje formę półkola u dołu litery po jej prawej stronie. W języku polskim występuje z samogłoskami nosowymi (ą, ę), w języku litewskim oznacza długie głoski, pojawia się również w językach indiańskich.
  • Kółko – niewielkie kółko nad literą, które w języku czeskim wydłuża głoskę, w duńskim, norweskim i szwedzkim znajdujące się nad literą a wymawiane jest jako o.
  • Przecinek – znak podobny do cedylli, pisany na środku pod literą. Pojawia się w takich językach, jak rumuński, łotewski, azerski, baskijski, kataloński czy kurdyjski.
  • Hak – znak w formie zakrzywionej linii, który stawiany jest ponad literą po prawej stronie.
  • Róg – umieszczany po prawej strony litery znak podobny do apostrofu.
  • Dasja – wyglądająca jak przecinek ponad literą, która oznacza literę „h” w wyrazie, używany w języku starogreckim.
  • Psili – znak wyglądający podobnie do apostrofu, przypomina przecinek, oznaczany nad literą. Odwrotność dasji, ukazująca brak obecności litery „h” w wyrazie.

Do polskich znaków diakrytycznych należą:

  • Ogonek – w literach ą oraz ę.
  • Przekreślnik prawoskośny – występujący w literze ł.
  • Akcent prawoskośny – w literach ć, ń, ó, ś, ć.
  • Kropka górna – w literze ż.
1 Gwiazdka2 Gwiazdki3 Gwiazdki4 Gwiazdki5 Gwiazdek (1 votes, average: 1,00 out of 5)
guest
2 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Chelmut
Chelmut
7 miesięcy temu

Co to są znaki diakratyczne?

xyz
xyz
1 miesiąc temu
Reply to  Chelmut

Jak przeczytasz ze zrozumieniem to będziesz wiedział.