Larimar jest minerałem z gromady krzemianów, odmianą pektolitu. Już pektolit należy do minerałów wyjątkowych, rzadko dostępnych, ale larimar, jego odmiana, występuje w tylko jednym miejscu na świecie, na Karaibach, w Republice Dominikany. Pektolity bywają białe, bezbarwne, o wielkości sięgającej kilku centymetrów, takie znajdują się w Kanadzie, na Alasce dostępne są w postaci niebieskozielonych kryształów, to tzw. żad pektolitowy, w Quebecu można znaleźć doskonale wykształcone niebieskozielone i białe kryształy, ale te na Dominikanie posiadają jedyny w swoim rodzaju odcień niebieski i ciemnoniebieski. Ich wyjątkowość nadała tej odmianie pektolitu odrębną nazwę – larimar.
Krótka historia larimara
Pierwsza wzmianka o istnieniu tej wyjątkowej krzemionki pochodzi z początków XXw., jednak tak naprawdę zaczęto się nią interesować dużo później, bo w latach 70.XXw. W legendzie opisującej odkrycie larimara, występuje Miquel Mendez, który wędrując w górę rzeki Rio Bahoruco na Dominikanie, przypadkowo okrył złoża krzemionki, tak dzisiaj popularnej i lubianej wśród miłośników pięknej biżuterii. Mendez odkryte złoże natychmiast nazwał, łącząc imię swoje córki Larissy oraz słowo mar, kojarzące minerał z niezwykłym odcieniem niebieskiego Morza Karaibskiego. Inną, funkcjonującą nazwą dla larimara jest Kamień Atlantydy, kojarzący go z utraconą i zaginioną, mityczną Atlantydą, której częścią, według wielu mitologii, była ponoć Dominikana.
Larimar, również dzisiaj, można znaleźć w utworach skalnych hydrotermalnych, najczęściej w szczelinach skał magmowych, których wyróżnia się ponad 700 rodzajów. Larimar rzadko kiedy występuje samodzielnie, znajdując go można mieć nadzieję na pozyskanie całej grupy cennych jubilersko minerałów. W naturze larimar tworzy kryształy o pokroju słupkowym, pręcikowym oraz igiełkowym. Jest stosunkowo kruchy, o wartości 5-7 w skali Mohsa, czasami pozyskane kryształy tworzą efekt kociego oka.
Właściwości i symbolika larimaru
Larimar, m.in ze względu na jego wyjątkowość, zyskał sobie znaczenie kamienia uzdrawiającego, zarówno w sferze fizycznej jak i psychicznej. Kryształ wspiera naturalne procesy gojenia się organizmu, ale też posiada potencjał uzdrawiania duszy, niesie w sobie miłość, pokój i wewnętrzną harmonię. To dlatego zaleca się osobom funkcjonującym w permanentnym stresie, odczuwającym niepokój i niezdefiniowany strach. Przełamując je, osoba podatna na działanie larimara, poprawia swoją komunikację ze światem zewnętrznym.
Zgodnie z wierzeniami religii dharmicznych oraz ezoteryki, larimar stymuluje czakre gardła, czakre trzeciego oka oraz czakre korony, tworząc kanał komunikujący z wyższą, nadrzędną wiedzą. Minerał posiada zdolność uwalniania z traumy, uczy przebaczać, leczy emocjonalne rany. Usuwa blokady energetyczne, lecząc w ten sposób samoistnie organizm. Pomaga odnaleźć powołanie, rozwija zdolności, kreatywność, ale też wnioskowanie. Uwalnia z narzuconych sobie ograniczeń, krępujących więzów, blokujących dążenie do celu. Larimar zaleca się kobietom będącym w ciąży oraz handlowcom, przedsiębiorcom i artystom.
Larimar w biżuterii
Larimar jest nieco twardszy od pektolitu, dlatego stanowi znacznie atrakcyjniejszy surowiec do wyrobu biżuterii, zarówno pod względem cech fizycznych minerału, jak i estetycznych. W trakcie obróbki, larimar nabiera przejrzystości i jedwabistej struktury, często ujawniając drobne, kolorowe żyłki współtworzące tę niezwykłą powierzchnię.
Z larimaru, u źródła, czyli na Karaibach, wytwarza się przede wszystkim biżuterię etniczną. Lokalni artyści wykonują oryginalne ozdoby w postaci naszyjników, bransoletek, kolczyków czy pierścionków. Wyroby sprzedawane są na stoiskach i straganach, na które można trafić w większości turystycznych lokalizacji. Jednak larimarem ozdabia się też przedmioty wystroju wnętrz, przedmioty, które mają upiększać i wyróżniać aranżację domowej przestrzeni. Mogą to być zdobienia puzderek i pudełek, uchwyty do szafek, detale podnoszące walory estetyczne. W Europie larimar tworzy piękną biżuterię, daleką od jego historii, ale równie piękną i wyjątkową.
